چندی پیش انیمیشنی بنام «هورتون» از شبکه نمایش پخش شد که با توجه به داستان آن به ذکر چند نکته در مورد آن می پردازیم :

• هورتون نام یک فیل است که به صورت تصادفی صدای موجودات ساکن در داخل یک دانه گرده را می شنود و با آنها ارتباط برقرار می کند. با توجه به اندازه کوچک دانه گرده در مقابل جثه بزرگ فیل، بالتبع موجودات داخل آن، قدرت تصور و تجسم فیل را نداشته و فقط صدای او را می شنوند.
• نکته جالب این داستان این است که هورتون به آنها می گوید که نسبت به آنها در آسمان قرار داشته و توان تاریک و روشن کردن دنیای کوچک آنها را دارد و می تواند آن را به شدت تکان دهد؛ لیکن خود هورتون در برابر دیگر حیوانات قدرتی نداشته و از دست آنها فراری است. حیوانات دیگر هورتون را حیوانی کم شعور می خوانند و به دنبال تنبیه او هستند ...
• با توجه به گرافیک بسیار بالای این انیمیشن و داستان طنز آن کودکان با اشتیاق زیادی به تماشای آن می نشینند، اما در این بین داستان مخرب آن و شباهت زیاد آن به موضوع انسانها و دنیای ماوراء ، ذهن کنجکاو کودکان را که به دنبال پاسخ سؤالات خود در مورد خدا و چگونگی آن هستند را به یک پاسخ عینی و ملموس سوق می دهد، به طوری که کودکان به سرعت آن را با دنیای واقعی خود شبیه سازی می کنند ...
• نکته اینجاست که پس از تماشای این انیمیشن ، به سختی می توان ذهن کودکان خردسال را از این داستان موهوم پاک کرد. نتیجه تماشای این فیلم برای کودکان ، تصور خدایی شبیه هورتون در ذهن آنهاست که قدرت آن در حد تاریک و روشن کردن زمین و چرخش و حرکت آن است ، لیکن در برابر خدایان و موجودات دیگر قدرت چندانی ندارد...
• نکته مهم دیگر این داستان آشنایی تصادفی این موجودات با هورتون است و لذا موضوع خالقیت به کلی نادیده گرفته می شود.
• نکته های تأمل برانگیز زیادی در این انیمیشن وجود دارد که نگاه عمیق و کارشناسانه به آن ، ما را به اهداف پلید تولید کنندگان این اثر آگاه تر می سازد.